សុភមង្គល

Eng. happiness
Fr. bonheur (m.)

ស្ថានភាពនៃវេទនារម្មណ៍ ឬគំនិតស្តីពីសុខុមាលភាព ដែលកំណត់លក្ខណៈដោយវេទនារម្មណ៍រីករាយ ឬវិជ្ជមានដែលរាប់ចាប់ពីខ្ពស់បំផុត។
ទ្រឹស្តីទស្សនវិជ្ជាសីលធម៌ទាំងអស់ផ្តល់សារៈសំខាន់មួយចំនួនចំពោះសុមង្គលរបស់មនុស្ស។
ទ្រឹស្តីទាំងនោះខុសគ្នាត្រង់៖
ទី១ ទស្សនាទាន ស្តីពី អ្វីដែលសុភមង្គលនោះផ្អែកលើ
ទី២ ទស្សនៈស្តីពីរបៀបនៃការទទួលសុភមង្គល បុគ្គលស្រប ឬប្រឆាំងទៅនឹងសុភមង្គលរួម
ទី៣ ថាតើវាចាំបាច់ ឬទេ ក្នុងការទទួលយកនូវគោលបំណងផ្សេងទៀតសម្រាប់សកម្មភាព របស់មនុស្ស។
ទ្រឹស្តីសាមញ្ញបំផុតគឺថា សុភមង្គលខ្លួនវាមានលក្ខណៈងាយៗ ឧ. វាកើតមាននៅក្នុងឱកាស សប្បាយរីករាយ។

ទ្រឹស្តីនេះក៏និយាយដែរថា ភ្នាក់ងារគ្រាន់តែស្វែងរក ឬគួរតែស្វែងរកសុភមង្គលផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ហើយវាក៏និយាយដែរថា ពុំមានគោលបំណងផ្សេងនៃអំពើដែលអាចទៅរួច ឬដែលគួរឱ្យចង់បាននោះទេ ឧ. សុភមង្គលរបស់គ្រួសារមួយអាស្រ័យលើភាពចុះសម្រុងគ្នានៃសមាជិកគ្រួសារ។

ដកស្រង់ចេញពី «សទ្ទានុក្រមទស្សនវិជ្ជា ខ្មែរ- អង់គ្លេស -បារាំង» ដែលត្រូវបានរៀបចំដោយ គណៈកម្មការទស្សនវិជ្ជានៃក្រុមប្រឹក្សាជាតិភាសាខ្មែរ និងបោះពុម្ពផ្សាយដោយទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រី នៅឆ្នាំ២០១៩ ។ ទាញយកឯកសារជា​ pdf សូមចុចនៅទី​នេះ